Interview met de Griekse Graffiti artiest Insane 51

Blauwe pil of rode pil? Grapjes terzijde, je zou je even als Neo kunnen voelen terwijl je door de straten van Athene loopt en een van de indrukwekkende werken van Insane51 tegenkomt. Zijn kunstwerken lijken vaak op een glitch in de Matrix, dankzij de kenmerkende anaglyph-effecten.

We ontmoetten hem tijdens een zonnige lunchpauze voor een verfrissende frappé in zijn gloednieuwe studio, waar Montana Cans hem sprak over zijn artistieke benadering. Dit alles net voor de lancering van de nieuwste Montana BLACK Artist Edition #28 TR5000 True Cyan. Πάμε!

Montana Colors: Hey, leuk je te ontmoeten! Hoe gaan de voorbereidingen voor onze lancering?

Insane 51: Het gaat geweldig, bedankt! Morgen ronden we de opnames af. We moesten wachten op beter weer omdat het regende, maar nu het zonnig is, wordt het de laatste filmdag. Vrijwel alles is klaar. Ik hoef alleen nog het doek te vernissen en een doos te maken voor de verzending.

MC: Goed om te horen! Ik ben benieuwd naar het eindresultaat. Zou je iets kunnen vertellen over de achtergrond van je samenwerking met ons? Wat is jouw kleur en waarom heb je die gekozen?

I: Ik mag zeggen wat ik wil, toch? Haha! Ik twijfelde tussen cyaan en rood, want dat zijn natuurlijk mijn kleuren. Ik koos TR5000 True Cyan omdat rood niet beschikbaar was. Dat was de voornaamste reden. In een ideale wereld had ik beide kleuren uitgebracht, maar dat was niet mogelijk. Dus hebben we een oplossing gevonden en koos ik wat ik het meest liefheb—blauw en de zee. Het is ook een belangrijk onderdeel van de Griekse cultuur, met de zee, de lucht en alles daaromheen. Dus het past perfect. Daarnaast ben ik de eerste Griekse mural artist die een Limited Edition spuitbus met een merk uitbrengt. Toen bedacht ik dat we mijn bus alsnog een rode touch konden geven, dus koos ik een rode cap. En zo is het gekomen!

MC: Wat een creatieve manier om beide ideeën samen te brengen! Gebruik je altijd exact dezelfde kleuren in je werk, of varieer je?

I: Over het algemeen blijven de kleuren hetzelfde. Voor het rode gedeelte gebruik ik altijd dezelfde tint, want rood is rood. Maar voor het blauwe gedeelte varieer ik tussen blauw en cyaan. Ik heb een paar specifieke tinten van Montana die ik standaard kies. Soms pas ik ze een beetje aan om bijvoorbeeld een diepere blauwe kleur te krijgen. Wanneer ik cyaan en rood gebruik, ontstaat er een roze tint in de overlap. Maar als ik blauw in plaats van cyaan gebruik, krijg je in het midden magenta.

MC: Wat is je favoriete formaat en op welke ondergrond werk je het liefst? Hou je van schilderen in drukke stadsomgevingen, of werk je liever op afgelegen muren? Werk je liever alleen in de studio op een doek? Wat is je favoriete medium?

I: Ik kan ze in volgorde zetten. Nummer één is een grote muur in de stad, met een hoogwerker. Het muuroppervlak absorbeert de spuitverf perfect, dus ik kan doen wat ik wil. Uiteraard is spuitverf mijn favoriete medium. Het combineert ook een beetje met verkenning en reizen. Ik hou ervan om actief te zijn. Ik deed vroeger aan graffiti toen ik jong was, dus daar komt het vandaan; nu is alles natuurlijk legaal. Mijn tweede favoriete is de studio. Daar kan ik preciezer werken, verschillende materialen uitproberen en ben ik in een meer gecontroleerde omgeving. Maar als ik in de studio werk, mis ik het schilderen van muurschilderingen, en wanneer ik muurschilderingen maak en het waait of regent, denk ik wel eens: “Oh, het zou fijn zijn om in de studio te zijn.” Dus ik denk dat het perfect is om beide te doen!

MC: Goed antwoord! Denk je dat de snelheid van het proces hetzelfde is op een muur als op een doek?

I: Ik kan het niet echt zeggen – meestal is het sneller om een muur te schilderen, ook al is die vaak honderden keren groter. Ik probeer snel te werken, want als ik langer dan 10 dagen aan een project werk, raak ik verveeld en wil ik aan het volgende beginnen. Dus ik probeer 100% gefocust te blijven, alles in één keer af te maken, of in ieder geval binnen een week, en dan door te gaan naar het volgende project!

MC: Ik zie het skelet op de achtergrond. Ik vroeg me altijd af of je een röntgenapparaat had?

I: Haha, ik heb geen röntgenapparaat – maar ik heb wel een skelet! Hij is mijn maatje hier. Ik probeer altijd foto’s te maken van de modellen die we gebruiken voor de muren, en ik probeer ook het skelet te fotograferen, met verschillende belichting en meer controle over wat ik schilder. Vooral omdat ik vroeger foto’s van andere fotografen of kunstenaars online vond, die ik dan gebruikte en bewerkte. Tegenwoordig doe ik het liever zelf, en het hebben van een skelet is de beste en meest natuurlijke manier.

MC: Dus je interesse in je werk is eerder anatomisch dan een memento mori?

I: Natuurlijk is het Memento Mori! Een deel van mijn werk gaat over leven en dood, en Memento Mori is de laatste tijd behoorlijk mainstream geworden. Iedereen gebruikt het concept. Voor mij gaat het ook over perspectieven. Je hebt drie manieren om het kunstwerk te zien. De eerste is zonder de bril, met het blote oog, waar je het skelet en de figuur gecombineerd ziet. Het tweede perspectief is de persoon zelf, en het derde is het skelet. Wat zit er binnenin? Kortom, het hele concept toont je de verschillende aspecten van hetzelfde. Mensen kunnen het kunstwerk verkennen en zelf kiezen wat ze willen zien. In plaats van dat ik iets probeer te laten zien, kunnen ze kiezen wat ze zien, afhankelijk van hun ervaringen en persoonlijkheid.

MC: Interessant antwoord! Ik vroeg me af, aangezien lagen zo belangrijk zijn, zag ik dat je werk is verschoven van scherp naar soms een beetje meer wazig. Wat is je inspiratie voor dit werk? Is het een toevoeging aan het visuele spectrum, of wil je juist afstand nemen van het fotorealisme?

I: Ik heb geprobeerd meer als een schilder te werken in plaats van als een muralist, wat ik altijd al deed, maar meestal in de studio. Nu probeer ik de twee te combineren en wat meer te verkennen van wat er op een muur gedaan kan worden. Ik ben aan het evolueren, en mijn essentie verandert. Dus het werk verandert ook. Toen ik begon, probeerde ik alles natuurlijk op een zeer scherpe manier te schilderen om realistisch te zijn en eigenlijk mijn vaardigheden te verbeteren, en nu ga ik terug en probeer ik meer van mijn eigen penseelstreken te vinden. Ik weet niet of dat zin heeft, maar ik ben bezig met het proces om alles scherp te houden, maar tegelijkertijd meer flow te creëren.

MC: Dus, hoe zou je je stijl beschrijven? Of als je je werk zou moeten beschrijven, hoe zou dat zijn? Of laat je het werk voor zichzelf spreken?

I: Ik laat het werk voor zichzelf spreken. Maar het belangrijkste woord is dualiteit. Dat is hoe ik mijn werk beschrijf. Uiteraard zijn rood en blauw de belangrijkste componenten.

MC: Trouwens, heb je ooit letters geschilderd in het verleden, of ben je meteen begonnen met karakters?

I: Ik ben heel blij dat je dit vraagt, want ik ben eigenlijk begonnen met letters in de eerste 3 jaar. Alles wat ik deed waren tags, throw-ups en wildstyles, toen ik 14 jaar oud was. Mijn tag was Rayden, geïnspireerd door het spel Mortal Kombat. De karakters kwamen veel later, in de vorm van cartoons, om de letters te versterken. Mijn allereerste karakter was Crash Bandicoot uit het spel Crash Twinsanity. Ik had geen idee dat ik ooit een ‘karakter’-type zou worden of zelfs muralist; ik deed alleen maar aan videogames spelen en graffiti schilderen.

MC: Wat een bron van inspiratie! Hoe zou je je schilderproces beschrijven? Is het meer technisch of intuïtief?

I: Ik denk dat het technisch is. Ik ben heel technisch en georganiseerd. Wanneer ik schilder, probeer ik mezelf uit te drukken zonder erover na te denken, omdat ik dat in mijn werk doe. Alles is georganiseerd en in vakken, met tijdlijnen en deadlines. Dus wanneer ik schilder, is dit het moment waarop ik plezier heb! Ik probeer dus creatiever en minder technisch te zijn, als dat zin heeft.

MC: Dus de planning en het inplannen van de actie – dat is het technische deel – is het schilderen zelf het intuïtieve deel?

I: Ja, wanneer je een muurschildering plant, is dat allemaal technisch en georganiseerd. En wanneer je een muurschildering aanbrengt, hoef je niet zoveel na te denken. Alles is al goedgekeurd, dus ik kan gewoon plezier hebben.

MC: En wat dacht je van je keuze voor motieven? Ik zag dat veel van je werken popcultuurreferenties bevatten, vaak uit films of strips. Kies je deze referenties omdat je ze leuk vindt, of houd je ook rekening met de perceptie van een breder publiek? Als je zegt dat je uit de graffiti komt, wat vaak een afgesloten scene is die heel zelfreferentieel is, lijkt je werk voor mij aantrekkelijk voor een breder publiek. Wat denk jij daarvan?

I: Ik gebruikte veel referenties naar popcultuur en films omdat ik van films houd! Nu maak ik mijn eigen portretten en mijn eigen verhalen zonder vooraf bestaande referenties. Nu probeer ik iets unieks te doen zonder überhaupt aan het publiek te denken! Het is veel belangrijker om iets te maken dat helemaal van jou is, en dan zal het publiek je volgen. Als je schildert voor het publiek, is dat een grote valkuil, omdat je het publiek dan stuurt. Dus wat je ook doet, als het heel persoonlijk is, zullen ze het volgen en zullen ze het leuk vinden, omdat ze meer geven om de persoonlijkheid van de kunstenaar en niet zozeer om het individuele kunstwerk. Dus als ze meer over jou weten, wat je doet, je achtergrond, je interesses, dan gaan ze het werk zien, en uit mijn persoonlijke ervaring, gaan ze het meer waarderen.

MC: Zie je sociale media-accounts ook als onderdeel van de communicatie, of beperk je je strikt tot de kunstwerken zelf?

I: Sociale media zijn tegenwoordig een onderdeel van het proces, misschien zelfs groter dan het kunstwerk zelf. Mensen hebben altijd al genoten van het volgen van streamers en YouTubers en hun persoonlijke levens te zien. Dus ik denk dat dit een groot deel van je werk als kunstenaar is, weet je, om ze te laten zien wat er achter de schermen gebeurt. Ze willen je pad volgen, en jij moet ze de inzichten laten zien, je moet jezelf laten zien. Je moet je karakter onthullen. Je moet ze vertellen over je ideeën, en zo verbind je je meer met je publiek. Als het alleen om kunstwerken gaat, is dat prima, maar mooie foto’s gaan het werk niet doen. Je moet jezelf laten zien.

MC: Interessant! Over jezelf laten zien gesproken – werk je liever alleen of werk je liever samen met andere kunstenaars?

I: Ik werk graag samen met andere kunstenaars, hoewel ik dat niet zo vaak doe! Ik werk ook graag samen in het algemeen, bijvoorbeeld aan een spuitbus. Elke keer dat je samenwerkt met iemand, leer je nieuwe dingen en ontdek je andere perspectieven. Wanneer je samenwerkt met iemand in een medium waar je niet gewend aan bent, ontdek je een andere wereld, werk je op een andere manier, en het resultaat is altijd beter dan wat je alleen zou doen.

MC: Waar. Ik ben het ermee eens. Dus, raak je ooit moe van je kleurenschema, of doe je wel eens vrije dingen op de zijlijn die je misschien niet laat zien?

I: Nee, ik raak er nooit moe van. Dit is een veelgestelde vraag. Ik hou echt van deze kleuren. Soms probeer ik wel eens iets anders voor de lol, als ik bijvoorbeeld naar een Hall of Fame ga met mijn vrienden, dan schilder ik iets eenvoudigers, maar ik raak er niet moe van. Ik denk dat de mogelijkheden onbeperkt zijn. Dus ik kan deze stijl de komende 5 tot 10 jaar blijven verkennen, en ik zal geen ideeën op raken.

MC: Oké, dus het is meer een onderdeel van je CI dan een beperking?

I: Ja, precies! Ik denk dat onbeperkte opties erger zijn dan iets waar je aan vast moet houden, weet je, want als je onbeperkte opties hebt, stel je voor dat je alle kleuren van Montana hebt, bijvoorbeeld. Zwart, goud, alles, en je moet ze allemaal gebruiken. Dat is veel moeilijker voor mij. Je kunt duizenden combinaties maken en duizenden verschillende ideeën en kunstwerken maken met slechts 20 kleuren, en dat plaatst je in een denkwijze waarin je nieuwe dingen moet bedenken en manieren moet vinden om ze te gebruiken. Je moet nieuwe dingen uitvinden in plaats van gewoon alles tot je beschikking te hebben!

MC: Heb je idolen, mensen waar je tegenop kijkt, of haal je inspiratie uit andere kunstenaars?

I: Ja, ik heb er veel. Een van de belangrijkste inspiratiebronnen komt uit verschillende kunstvormen. Ik haal veel inspiratie uit manga’s uit Japan. Dus ik kijk veel anime, zoals One Piece bijvoorbeeld. Miyazaki is een van de grootste makers van Japanse animaties met Studio Ghibli. Natuurlijk heb ik ook muurschilderaars zoals Shepard Fairey, die ook rood en blauw gebruikt, wat ik geweldig vind. Ik haal inspiratie uit alles, weet je, zelfs uit actiefilms.

MC: Oké, cool! Wat is je favoriete aspect van verf? Ben je erg specifiek over de tools die je gebruikt?

I: Ja, ik hou van Montana Black vanwege de druk, de kwaliteit en de dekking. Ik geef niet de voorkeur aan transparante verf. Ik wil dat de verf dekt en genoeg druk heeft om sneller en groter te schilderen. Ook houd ik niet van matte kleuren, omdat die vaak gebruikt worden wanneer je een muur schildert. Ik wil dat de kleuren levendiger zijn. Dus ja, Black is absoluut mijn favoriet! Ik ben echt slecht in het benoemen van caps. Ik houd van de grijze met de zwarte stippen en de bananencap. Het heeft verschillende namen afhankelijk van het land. Dat is mijn nummer één cap. Maar voor de samenwerking koos ik de rode cap, die heel goed is voor dekking. En natuurlijk is die rood, dus dat maakt sense. Dus voor de looks zou ik de rode cap kiezen, en voor de techniek zou ik de outline cap kiezen!

MC: Heb je tips voor beginners?

I: Schilder zoveel je kunt! Vooral als je jong bent, duw door totdat je 30 jaar bent. Schilder zoveel als je kunt, reis zoveel als je kunt, je hebt later genoeg tijd voor andere dingen, zoals tentoonstellingen of geld verdienen. Je gaat er waarschijnlijk meer van genieten. En wanneer je in de toekomst meer met opdrachten gaat werken, ga je terugdenken aan de tijd dat je aan het reizen was en graffiti aan het schilderen was op festivals. Je zult die tijd beschouwen als de beste tijd.

MC: Dus je kijkt terug met een gevoel van nostalgie?

I: Ik ben een heel nostalgisch persoon. Ik denk dat mijn leven nu veel beter is dan vroeger, toen ik zoveel aan het schilderen en reizen was. Ik doe het nog steeds, maar het is nu een ander tijdperk. Ik denk echter niet dat het een tijd was waarin alles beter was. Het was anders dan nu. Het is voorbij, en het is in het verleden. Maar natuurlijk kijk ik er vaak naar door een roze bril.

MC: Oké, bedankt voor al je inzichten en bedankt voor je tijd! Is er iets waar je het nog over wilt hebben? Is er iets dat je wilt toevoegen of een boodschap die voor jou super belangrijk is om naar buiten te brengen?

I: Heel erg bedankt! Ik denk dat als ik nog een advies zou moeten geven aan iemand die schildert, het zou zijn: werk zoveel je kunt. Weet je, werk is gewoon een woord. Voor mij is werk mijn hele levensstijl, en schilderen is werk. Voor mij is het leuk. Daarom werk ik graag veel uren. Je werkethiek, zelfs als het om schilderen gaat, is nummer één. En hoe meer je schildert, hoe beter je wordt: zelfs als je probeert één muur te maken die de beste is. Probeer in plaats daarvan 50 muren te doen! Tegen de tijd dat je er 10 hebt gedaan, zullen ze al beter zijn dan als je probeert er maar één te maken. Probeer gewoon door te gaan, doe zoveel mogelijk, en je gaat er meer plezier aan beleven. Je krijgt meer ervaring!